Ken je dat? Dat je allemaal plannen maakt en dat er dan totaal iets onverwachts gebeurt? Dat jij links wilt, maar dat het leven gewoon rechtdoor gaat? Of zoals John Lennon het zei: 'Life is what happens to you while you're busy making other plans'.
Sinds een week loop ik met gips om mijn voet vanwege een zogenaamde MT5 fractuur. Vorige week ging ik gezellige met wat collega's boulderen 's avonds. Tegen het eind van de avond viel ik horizontaal op de mat bij een sprong naar een greep. Niets aan de hand (of voet). Bij een nieuwe poging gebeurde hetzelfde, maar dit keer zwiepte ik met mijn voet tegen een stuk uitstekend wand.
Vol adrenaline loop ik ondanks de pijn redelijk soepel naar de bar voor een ice pack. Als ik later omgekleed in mijn schoenen sta, neem ik als een boer met kiespijn afscheid van mijn collega's. Met mijn voet op het gaspedaal, denk ik dat het wel moet lukken, maar halverwege het ritje van 20 kilometer naar huis kan je gerust stellen dat ik mmm ... aan het hyperventileren ben om de pijn te verdragen. Achteraf vraag ik mezelf af waarom ik in godsnaam niet gelijk die schoen weer heb uitgedaan in de auto. In mijn verdediging, ik had net nieuwe schoenen.
Die fractuur is voornamelijk onpraktisch. Niet autorijden, niet sporten, niet gemakkelijk even naar de stad met het ov. En ogenschijnlijke eenvoudige huishoudelijke klusjes als koken, veranderen opeens in grote uitdagingen. Want de vloer is lava voor één been. Met krukken hops je al snel de ruimte rond, maar wat doe je als je een bord met eten uit de keuken wilt meenemen of een beker hete thee?
Geduld is dan wel handig en laat dat nou net een van mijn beproevingen zijn. Mijn huidige oplossing is een krukje. Dan schuif ik dat met het bord heel voorzichtig met twee krukken voor me uit. Dan een stap maken en herhalen. En dan weer dat hele stuk (wel acht meter) terug voor de beker met hete thee.
Maar eigenlijk heb ik niets te klagen want, behalve de onpraktische zaken, heb ik nergens last van. Het spande er even om of ik loopgips zou krijgen of dat het met schroeven en een plaatje gefixt moest worden. Gelukkig heelde het goed en heb ik nu loopgips. Nu is het slechts een kwestie van meer geduld 😁.
Ons nummer Running in Water verwoordt wel mooi dat 'jij links wilt, maar dat het leven gewoon rechtdoor gaat' gevoel. Hier in een live opname te beluisteren.
Dit nummer spelen we ook aanstaande zondag bij Huiskamerfestival Gluren Bij De Buren. Dan wel in een semi-akoestische versie. Met gips of zonder gips, we blijven lekker spelen. Zie jullie zondag!
Groetjes Dirk